نقد و بررسی بازسازی بازی Burnout Paradise

در این مقاله به نقد و بررسی و همچنین واکاوی نسخه بازسازی شده بازی Burnout Paradise بر روی پلتفرم های pc، ps4 و xbox1 خواهم پرداخت. این بازی برای کنسول های نسل قبلی در سال 2008 به بازار عرضه شد و توانست نظر منتقدین را به خود جلب کند. من شخصا طرفدار سری بازی های Burnout Paradise هستم و به یاد دارم که بسیار درگیر این بازی بوده ام.

بازی Burnout Paradise در نگاه اول

نسخه بازسازی شده بازی Burnout Paradise را برای ps4 خریدم و بازی کردم. اگر این بازی را خریداری کرده اید، خیالتان راحت باشد. پولتان را از دست نداده اید. در نگاه اول رزولوشن و وضوح تصویر کمی مرا آزرد. اما وقتی به بافت های گرافیکی بیشتر دقت کردم، کمی لبخند و حس رضایت بر من نشست. بازی Burnout Paradise به هیچ وجه از لحاظ بصری به عنوان های بزرگ روز مانند Gran Turismo و Forza نمی تواند نزدیک شود. اما آن قدری گرافیک دارد تا کار را برای تصادف دوستان راه بیندازد.

در شروع بازی احتمالا کمی وقت شما گرفته خواهد شد تا به مرکز Paradise City برسید. درواقع بازی از آنجایی شروع می شود که به آن محل رسیده باشد. نحوه ی کنترل ماشین ها هرگز، یک شبیه ساز واقعی -یا حتی نیمه واقعی- نیست. بلکه تماما نوعی آرکید به حساب می آید. طراحی خودروها نسبتا نزدیک به واقعیت خود هستند. در سرعت های بالا گرافیک و رندر از محیط، بعضا دچار به هم ریختگی هایی می شود. اما این موضوع آنقدری نیست تا تمرکز شما به هم بریزد.

گیم پلی بازی Burnout Paradise

برای کسانی که مبتدی هستند، نحوه کنترل خودروها در بازی Burnout Paradise بسیار راحت است. البته  ناگفته نماند، هدایت موتور سیکلت تفاوت بسیاری نسبت به کنترل خودروها دارد. که این موضوع شاید برای مبتدیان در شروع بازی، کمی مشکل به نظر برسد. در این بازی شما می توانید با گذراندن event ها، به سرعت پیشرفت کنید و به طَبَعِ آن، گواهینامه خود را ارتقا بخشید. بدین ترتیب شما قادر به شرکت در مسابقات بیشتری خواهید بود.

نکته مهم دیگر در گیم پلی این بازیِ جهان باز، افزایش تعداد حالت های مسابقه نسبت به نسخه اصلی است. همچنین در این نسخه، نقشه بازی کمی گسترش یافته تا بتواند تعدادِ بیشترِ مسابقات را به خوبی در خود جای دهد. در نسخه بازسازی شده -بسته به انتخاب خودتان- شما می توانید مسابقات خود را هم در طول روز و هم در طول شب به پایان برسانید.

در اینکه بازی Burnout Paradise، یک بازی رِیسنگ آرکیدِ با کیفیت و دارای گیم پلی قوی و اعتیاد آور است، شکی نیست. حتی حس خوشایندی که من در نسخه های قبلی این بازی -حدود 10 سال- تجربه کرده ام را فراموش نکرده ام. اما در روزهای گذشته -که نسخه بازسازی شده بازی Burnout Paradise را بازی کردم- آن حس به قدرت قبلی درمن تداعی نشد. شاید علتش ورود بازی های بسیار قوی در حوزه ی رِسینگ  در سال های اخیر بوده و البته شاید کهولت سن من J. این همان نکته ای است که بازار بازسازی ها (RE-MASTER) را همواره مورد تهدید قرار می دهد.

آیا آن حسی که یک بازی در زمان عرضه خود در مخاطب ایجاد می کند، چند سال بعدتر نیز می تواند همان حس را به قوت قبل ایجاد کند؟

آیا رقبا در زمان عرضه، سال ها بدون پیشرفت باقی می مانند تا شما بتوانید بازی خود را با همان گیم پلی عرضه نمایید؟

بازی Burnout Paradise زیر ذره بین

درست است که مکان های مسابقات در نقشه بازی Burnout Paradise افزایش داشته، اما به عقیده ی بنده، اجرای طرح جهان باز برای این بازی هرگز ایده جالبی نبوده است. نقشه بزرگ تر شده، مسابقات تعدادشان افزایش یافته و در نهایت، وقت بازیکنان مابین مسابقات به طرز نادرستی و بدون لذت بردن، اتلاف می گردد. البته توسعه دهندگان در این میان راه حل های تکراری و یکنواختی نیز قرار داده اند تا وقت شما در مسیر رسیدن به مسابقات به بطالت نگذرد. این ماجرای تکراری در واقع همان treasure هایی است که می توانید خارج از خیابان ها به آنها دست پیدا کنید. و یا از سکوهای شیب دار بپرید و از بیلبوردها عبور کنید تا task های بازی تیک بخورند.

به درسته بازی در من نوعی حس آشنا (دِژاوو) را پدید آورد. اما سادگی برخی مسابقات کمی آزارم داد. البته با ورود به بخش مسابقات آنلاین ماجرا بهتر شد -چیزی که در نسخه های قبلی دیده نمی شد-.

حرف آخر

بازی Burnout Paradise ارزش خریدن را دارد. چه برای آنهایی که قبلا بازی کرده اند چه آنهایی که تا به حال دست به سری بازی Burnout Paradise نزده اند. در نهایتِ امر، امیدوارم شرکت EA نسخه جدیدی از این بازی را در سال های آتی روانه بازار کند. ممنون و اینکه جانانه منتظر خواندن نظرات شما خواهم بود.